علت همه انحرافات

 علت همه انحراف هایی که در عالم،از بدو پیدایش تا پایان آن،رخ داده  و خواهد داد دو چیز بیشتر نیست و تمامی انحراف ها از این دو اصل ریشه می گیرد:یکی نادانی و دیگری هواپرستی.

گاهی کسانی عمدا و عالمانه و به سبب تمایلات نفسانی مسایلی را به غلط ترویج و تفسیر می کنند،و گاه نیز کسانی چون دستشان از واقعیت کوتاه است و به حقیقت دست نیافته اند در چنین ورطه ای گرفتار می شوند.به عبارت دیگر،در تمامی انحرافات،یا افراد نمی دانند واقعیت چیست،و یا می دانند، ولی نمی خواهند بگویند و عمل کنند.هر انحرافی را که در عالم اتفاق افتاده در نظر بگیریم،سرچشمه اش یکی از این دو امر است و سومی ندارد.

امیرالمومنین علیه السلام در نهج البلاغه می فرماید:

اِنَّما بَدءُ وُقوعِ الفِتَنِ اَهواءُ تُتَّبَع وَاَحکامُ تُبتَدَع: سر منشاء همه فتنه ها پیروی از خواهش های نفس،و احکامی که برخلاف شرع صادر می گردد،است.(نهج البلاغه،خطبه 50)

بدعت گزاران کسانی هستند که یا منافعشان را در آن بدعت می بینند و از طریق آن به هواوهوس هایشان می رسند،و یا نیت شان خیر است و نمی خواهند انحرافی ایجاد کنند،ولی به سبب جهل و نادانی در دام انحراف گرفتار می شوند و امری خلاف کتاب و سنت را بنیان می گذارند.

منبع:کتاب در جستجوی عرفان اسلامی،آیت الله محمدتقی مصباح یزدی