نامه ی آقای پربین و تمایل نداشتن به مناظره

سروران گرامی آقایان مظاهری سیف و امین شمشیری

با سلام و عرض ادب

از آنجا که شما دو عزیز بزرگوار هر کدام جوابیه بر آنچه به نام “پاسخ به پیشنهاد مناظره ” نگاشتم مرحمت فرمودید, بر خود لازم دانستم موارد زیر را خدمتتان عرض کنم:

1- به خوبی میدانم که شما دو عزیز گرامی کاملا در جریان هستید که :

الف- درخواست مناظره و اعلام آمادگی برای مناظره مسأله ای است جدا از روش مناظره, روش مناظره کتبی (که از سوی استاد عزیزم محمد علی طاهری در سایت ایشان مطرح شد) روشی بود برای جلوگیری از تحریفاتی که در نتایج مناظرات انجام شده تا آن زمان صورت گرفته بود. علیهذا مجددا عرض مینمایم روش مناظره قابل مذاکره است و با توافق طرفین در شرایط مساوی قابل تغییر خواهد بود. از طرفی، شما بزرگواران که امروز پس از گذشت 6 سال از آن تاریخ به اهمیت و لزوم انجام مناظره پی برده اید، آنچنان که به حقیری چون من برای پیشقدم شدن در این راه پیشنهاد میدهید، شایسته بود آن زمان قدمی در این راه میگذاشتید. اطمینان دارم آن زمان نیز آرش هایی بودند که منصفانه در جهت روشن شدن حقیقت بکوشند.

ب-  شما عزیزان بزرگوار بیش از همه طرفداران و منتقدان عرفان کیهانی باخبر هستید که قبول داشتن و اعتماد طرفداران استاد محمد علی طاهری به قوه قضاییه، مساله ای است فراتر از آنچه در حال حاضر برای این اندیشمند عزیز رقم میخورد، که با وجود صدور قرار منع تعقیب و پایان دوره محکومیت صادره از سوی این قوه، همچنان تحت اعمال نفوذ و قدرت عده ای و ارگانی خاص در زندان به سر میبرد. خاص بودن این عده و ارگان تا حدی است که ظاهرا قوه قضاییه هم اجازه اظهار نظر در این مورد را ندارد.

ج – سروران گرامی، مشخصا مقصود بنده از شرایط مساوی رفتن شما به زندان و زندانی شدنتان نبود، چرا که خود را شایسته قضاوت نه تنها شما، بلکه شایسته قضاوت هیچ کس نمیدانم. اطمینان دارم به خوبی میدانید مقصود من از شرایط مساوی، آزادی به حق محمد علی طاهری پس از پایان دوره محکومیتشان و دور شدن از فضای خفقان حاضل از 6 سال اسارت در انفرادی بود.

2- از آنجا که شما عزیزان را از نظر علمی، موقعیت اجتماعی و تجارب مرتبط با موضوع مطروحه بسیاز بالاتر از عوام میدانم، و نظر به اینکه از آگاهی و وقوف شما عزیزان به موارد فوق الذکر اطمینان کامل دارم، ناگزیر از بیان این حقیقت هستم که اصرار شما بزگواران در جهت برگزاری مناظره ای چنین ناعادلانه را خیر نمیبینم.

لذا به منظور پایان دادن به بحث پیرامون عوامفریبی تحت عنوان “پیشنهاد دعوت به مناظره”، صراحتا خدمتتان عرض مینمایم، چنین مناظره ای، بیشتر به “بازجویی تحت فشار در منظر عمومی” و یا “یافتن دستاویزی برای نگه داشتن طاهری در زندان” و بسیاری حرکتهای ازین دست شبیه است تا مناظره.

امید دارم که تمام عزیزان آگاه، چه طرفدار عرفان کیهانی، چه مخالف و منتقد و چه بیطرف ، بدور از فضای دشمنی و عناد و کینه و بدون فحاشی و غیر ستیزی، فقط لحظه ای بر آنچه گذشت تفکر و تامل نماید.

التماس تفکر از همه عزیزان.

با احترام

آرش پربین

نهم دیماه 1395