همسویی عرفان حلقه با وهابیت – شرک بودن توسل و شفاعت(بخش دوم)
:
شفاعت
از شبهه هایی که طاهری سعی در القای آن دارد «فقدان شفاعت» است. وهابیون نیز با منکر شدن شفاعت اهل بیت (س) سعی در جدا کردن مردم از یکی از دو ثقل گران سنگ دارند. طاهری همواره مدعی استناد گفتارش به قرآن است؛ اما با وجود آیات صریح قرآن در مقام شفاعت، باز هم منکر این امر برای حضرات معصومین (س) می شود. شفاعت یعنی چه و معصومین از چه کسانی شفاعت می کنند؟ شفاعت از ماده « شفع »، به معنای ضمیمه کردن چیزی به مثل اوست[1]. پس باید نوعی شباهت و همانندی میان دو چیز وجود داشته باشد، تا یکی شفیع دیگری شود. مفهوم قرآنی شفاعت این است که شخص گنه کار به خاطر پاره ای از جنبه های مثبت مانند ایمان یا انجام برخی اعمال صالح، شباهتی با اولیای خدا پیدا کند و آن ها با عنایت ها و کمکهای خود، او را به سوی کمال سوق دهند و از پیشگاه خدا تقاضای عفو کنند؛ به تعبیر دیگر، حقیقت شفاعت قرار گرفتن موجودی قوی تر و برتر، در کنار موجود ضعیف تر و کمک کردن به او برای پیمودن مراتب کمال است. (مکارم شیرازی1383، ج6، 520) صرف نظر از برخی جزئیات، همه علمای اسلام (شیعه و سنی) شفاعت را قبول دارند[2].
چهار دیدگاه قرآن در بحث شفاعت:
1ــ شفاعت به طور مطلق نفی شده است. (بقره /48) 2ــ شفاعت مختص خداوند متعال است. (زمر/ 45 و سجده/ 4) 3ــ شفاعت مشروط به اذن الهی است. (بقره / 255 و سبأ /23) 4ــ شفاعت برای شفاعت کنندگان دارای شرایط خاصی است. (انبیاء/28 و مریم/ 87) آیاتی از قرآن کریم که شفاعت را نفی می کنند، مقصود شفاعت مستقل از خدای متعال و در عرض او است. در آیاتی که شفاعت را برای غیر خداوند اثبات می کنند، مقصود شفاعت غیر مستقل یعنی شفاعت با اذن و اراده خداوند است؛ چنان که اسلوب قرآن درباره «توفی»، «خلق»، «رزق» و دیگر کمالات نیز چنین است[3]. پس شفاعتی که قرآن بیان فرموده، شفاعتی است که محور اصلی آن اذن خداوند است و تا او اجازه شفاعت ندهد، کسی حق شفاعت را ندارد و این گونه شفاعت تا کیدی بر توحید است، چون از ناحیه خداوند متعال و به اذن او است، توحیدی خالی از هر گونه شر. زیرا تأثیر این اسباب به اذن خدا است و در حقیقت کار آن ها یک نوع شفاعت تکوینی است، هم چنین در عالم شریعت، وجود چنین اسبابی برای مغفرت و آمرزش و نجات به اذن خدا نه تنها با توحید منافات ندارد، بلکه تأ کیدی بر آن است و این همان چیزی است که آن را شفاعت تشریعی می نامیم. هم چنین روایات متعدد کسانی را که اجازه شفاعت دارند، مشخص کرده اند. پیامبر ا کرم صلّی الله علیه وآله وسلّم در این مورد فرموده اند: «پنج دسته در قیامت شفاعت می کنند: قرآن، صله رحم، امانت، پیغمبر شما[4] و اهل بیت پیغمبرتان.»[5] طاهری شفاعت معصوم علیه السّلام را نفی می کند ولی قایل به شفاعتی است که در هیچ بخشی از دین اسلام وارد نشده است. او در تقسیم بندی خاص خود از وجود انسان به «من معنوی» اشاره می کند که بُعدی از وجود انسان است و حکم معلم درون او را دارد. کارگزاری است که باعث تزکیه می شود و به دنبال آن باعث جلب لطف الهی می شود. هم چنین به نوعی تعلیم معلم درون معتقد است که به دریافت نوعی الهام تشابه دارد و نیز با توضیحات مبسوطی، کارگزاری رویارویی انسان ها را پس از آن که به ظاهر آن را به حکمت الهی منسوب می کند، به من معنوی برمی گرداند و بخشش دیگری را نتیجه ی توافق من معنوی خود و دیگری می داند. طاهری با این مضامین، برای من معنوی، شفاعت را نیز تعریف کرده است. (طاهری2011الف، 214-217) پرسشی که ایجاد می شود این است که آیا این مباحث در واقع اعتقاد به خدای درون نیست؟ وین دایر که از رهبران جنبش های معنوی به شمار می رود، می گوید: شما در درون خود همان نیرویی را دار ید که زمین و سیارات را می چرخاند و موجب جوانه زدن دانه ها و شکفتن گل ها میشود. هر نفر خدای مخصوصی ندارد، بلکه یک شعور کیهانی در وجود همه جار یست. این نیروی عشق است. هر وقت در مورد الهی بودن خودتان دچار شک و تردید شدید آن را به خودتان یاد آوری کنید و به خودتان یادآوری کنید که همان نیرویی که در مسیح و بودا بود، در شما هم وجود دارد.
تعبیرات طاهری، وین دایر و امثال آن ها در دنیای امروز، به صورتی است که گاهی تصور می شود، آن ها در صدد اصلاح اخلاق فردی و تغییر در رفتارها در جهت مثبت هستند؛ اما با قدری تأمل تلاش در جهت تغییر در نگرش و بینش مخاطبان مشاهده می شود که با قبول یا ردّ پاره ای از باورها، ضابطه ای جدید عرضه کرده و ارزش هایی نوین را جایگزین می کنند. آن ها برای این هدف، از مفاهیمِ رایج اخلاقی بهره برداری می کنند. این نوع مفاهیم از آن جا که معادل های دینی و اسلامی نیز برایشان یافت می شود، برای مخاطبان مسلمان و اهل کتاب جذابیت می یابد و غالبا مثبت و متعالی ارزیابی می شود.
پی نوشت:
[1]. برای مطالعه بیشتر ر.ک به راغب اصفهانی، مفردات، ماده شفع.
[2]. برای مطالعه بیشتر ر.ک به کتاب مفاهیم القرآن، ج4(ص314-156) و منشور جاوید ج8(ص210-3).
[3]. برای مطالعه بیشتر ر.ک به المیزان (ج1 ص186-156)
[4]. از آیات (ضحی/5)؛ (إسرا/79)؛ (نساء/64)؛ (مریم/87)؛ (زخرف/86)؛ (منافقون/ 5) شفاعت رسول الله صلّی الله علیه وآله وسلّم استفاده می شود.
[5]. برای مطالعه بیشتر ر.ک به میزان الحکمه (ج5 ص122)
فرقه حلقه می گوید بدون واسطه و مستقیم باید با خدا ارتباط برقرار کرد بعد نوبت به خودشان که می رسد، صد و هشتاد درجه تغییر موضع داده می گویند اتصال به عالم بالا باید در درجه اول با تفویض طاهری و سپس با تفویض از سوی مربی ها (مسترها) به متقاضیان انجام بپذیرد!
یعنی واسطه بودن طاهری و سپس به اذن او مسترها ، هیچ اشکالی ندارد هرچند دروغ گو و روانی و آلوده به هر نوع گناه و کثافت کاری باشند اما واسطه فیض بودن اشرف الانبیاء (ص) و اهل بیت معصوم و پاکش (ع) خوب نیست و مردود است!!!
عرفان التقاطی و چهل تیکه ی حلقه با سوء استفاده از مقوله درمان، بعضی از بیماران دردمند را به سمت خود کشیده است. طرف پدرش، بچه اش، همسرش و یا خودش از بیماری رنج می برد و هر چه هزینه می کند و درد می کشد نتیجه نمی بیند، یکدفعه گردهی شیاد جلویش سبز می شود و وعده درمان به او می دهد، این شخص درمانده و دردمند دچار لغزش می شود و در بند این شیادان دنیاطلب می افتد. لعنت بر هر شیاد ستمگر
سلام علیکم و خدا قوت
ابن تیمیه و اتباعش و طاهری و اتباعش از درک ” ولایت معنوی ” اهل بیت پیامبر اکرم ” سلام الله علیهم ” عاجزند
اساسا فلسفه اختراع عرفان های کاذب، مبارزه با دین الهی است. عرفان کاذب حلقه بر اساس ضدیت با دین اسلام شیعی ابداع شده است.
پس چطوری ادعا می کنن شیعه هستن با این که لوازم شیعه رو رد می کنن!؟ عجیبه واقعن!! اصلن کسی که زیارت و توسل را شرک پندارد، شیعه نیست بلکه وهابیه.
ما خدا را به مقام معنوی پیامبر ص و امامان ع قسم می دهیم تا ما را به خاطر آنان هدایت کند (توفیق عمل صالح نصیب ما گرداند) و از گناهان ما بگذرد(البته اگر ما مشمول این امر باشیم)
خب، کجای این شرک است؟؟ شرک یعنی این که کسی غیر از خدا، شخص یا چیزی را مستقل در قدرت بداند. به نظر حقیر هر که با این امر مخالفت می کند، یا جاهل است و یا مغرض.
شرک این است که خدا و قرآن و اهل بیت (ع) را رها کنیم و دنبال طاهری حرکت کنیم که بسیاری از افکارش ضد اسلامی است.
ما در کنار انجام عبادات (نماز و روزه و… و نیز هر عمل نیک و خیری که در جهت رضای خدا انجام شود) نیاز به رحمت هر چه بیشتر خدا داریم ،پس به دستور قرآن و پیامبر ص و اهل بیت ع به پیامبر و اهل بیت توسل می کنیم، یعنی این آبرومندان نزد خدا را مابین خود و خدا قرار می دهیم و خدا را به این عبدهای حقیقی خدا ، قسم می دهیم تا رحمت و مغفرت حداکثری خدا را شامل حال خود گردانیم. این چیزی است که شیعه و سنی به آن معتقد است و تنها شیاطینی مثل وهابی ها و افرادی که مانند آنها فکر می کنند ، قبول ندارند چون نمی فهمند و شیطان ،ذهن و دل آنان را پوشانده است و حقایق را درک نمی کنند.