آسیب دیده شماره (33)

بسم الله الرحمن الرحیم

 

آسیب دیده شماره (33)

أسرا

من برگشت از عرفان حلقه رو مدیون ائمه و استاد مطهری هستم

ما از خانواده با اعتقاد هستیم ولی پنج سال پیش من وقتی مینشستم این سوال در ذهنم بود که وجود خدا از کجاست

مربی دخترم تو مهد این کلاس رو معرفی کرد.وقتی رفتیم خیلی از ما استقبال شد ترم اول گذشت ولی مستر نمیدونم چرا توجه خاصی به من داشت،چون سوالات زیادی در مورد خدا و ائمه میپرسیدم.

ترم ۲ و تشعشعات دفاعی رو گذراندم

اوایل ترم ۳ من زودتر از هر روز سر کلاس رفتم ولی چون ترم ۵ کلاس داشتن و اونجا هم خونه بود مجبور شدم بیرون منتظر باشم

ترم ۵ کلاس داشتن،با اصرار زیاد رفتم نشستم ترم ۵ . واای چه حرفهایی میشنیدم،داشتم تو کلاس دیونه میشدم،ارتباط میدادن خانوما و آقایون میگفتن اومد دارن میبرن،راه رو نشون میدن اونا تو هر ترم با شستشوی مغزی پیش میرن،من هنوز ترم ۳ بودم ولی تو کلاس ۵ نشسته بودم.حرفا و کاراشون عجیب بود ولی اونها تقصیری نداشتن تلقین وشستشوی مغزی کارشو میکرد

من از کلاس که بیرون اومدم و رفتم کلاس خودم گیج بودم هی مستر ازم میپرسید چی شده حالت خوب نیست ؟؟؟ ارتباط میداد و می ایستاد و میگفت هاله ی من رو نگاه کن واقعا هم حس میکردم که میبینم شاید باورتون نشه ولی من خوابم برده بود ۲ ساعت بعد بیدار شدم که کلاس تموم شده بود،با صدای دوستم و مستر بیدار شدم

جلسه ی بعد مستر گفت که یکی میاد شما رو ارتباط بده استاد هستن نگاه میکردم همه خواب آلود بودن من شروع یعنی جلسه ی اول ماه رمضون بود و با دهان روزه رفته بودم ولی همه چی محیا بود روز میزها !!!!!!!

خلاصه استاد اومد و ما چشم بسته ارتباط داده میشدیم چون من شک کرده بودم یواشکی به حرفهای اونا گوش میدادم حس کردم استاد بالا سرمه مستر گفت ایشون حمله شون شدیده گفت چشاتون رو ببندید خانوم الان شما رو ارتباط میدم

تلقین میکرد سر درد دارین الان! نور رو میبینی برو جلو! تو دستات چی حس میکنی سنگینه؟؟داره از چاکراهات تغذیه میکنه حس میکنی؟

انرژی انرژی انرژی حس میکنه داره میادولی من هیچ کدوم از حس ها رو نداشتم،فقط یه شخصی رو میدیدم که خوابیده تو یه خونه ی قدیمی با پنجره های کوچک و رنگی و اون شخص یه روحانی بود ،روحانی که من میشناختمش،ولی هر کاری کردم دقیق نمیتونستم ببینم،کلاس تموم شد و من گنگ بر گشتم خونه،چون حالا مدتی بود که نماز نمیخوندم!قرآن نمیخوندم!روزه نمیگرفتم!

چون اینا میگفتن باید حس کنی نه انجام بدی به کیفیت اتصال برسی نه اینکه نماز بخونی!

من اون شب فقط به اون روحانی فکر میکردم میخواستم بشناسمش،یه حسی گفت پاشو نماز بخون.نمازم رو که خوندم دلم آروم شد دو روز بعد تو خواب دقیقا همون صحنه رو تو خواب دیدم.ولی با این تفاوت که اون روحانی بسیار غمگین و بیمار بود میتونستم اشک رو تو چشماش ببینم.به اون کسی که پیشش بود گفت به اون خانوم بگو ییاد جلو،منم کمی جلو رفتم…آره درست میدیدم استاد مطهری بود…

فقط نگاهم کرد…

یه نور بود خیلی شدید،دستش رو به طرف نور گرفت به طرف آسمون و با صدای که همیشه تو گوشمه گفت برگرد از این راهی که میری برو به طرف نور . وقتی بیدار شدم مات مونده بودم،فقط گریه میکردم به خودم قول دادم هیچ وقت پامو تو اون کلاسا نذارم از خونمون پیاده راه افتادمو به حرفای اونا و به کاراشون فکر میکردم استغفار میکردم گریه میکردم

همشون بیهوده به نظر میرسید یه کتابفروشی دیدم به کتابا که نگاه میکردم شاگردش گفت اونور کتابایی داریم که کمی باران خورده ارزون میدیم،رفتم که اونا رو نگاه کنم یه کتاب نظرمو جلب کرد

چون من دیگه کتاب خوندن رو هم فراموش کرده بودم جز کتابای طاهری که هیچی هم ازش نمیفهمیدم هر وقت به مستر میگفتم میگفت صبر کن از ترم ۵ به بعد درک میکنی فقط سعی کن سی دی سخنرانی های استاد طاهری رو با صدای بلند باز کن آرامش پیدا میکنی .

یه کتاب نظرمو جلب کرد عکس دقیقا همون کسی بود که من تو خواب دیده بودم همون قیافه،باورم نمیشد کتاب رو خریدم وبرگشتم خونه من جواب همه سوالاتی که بخاطرشون به اون کلاسها پام باز شده بود پیدا کردم و این یک معجزه بود

دوستان ببخشید اگه طولانی بود

ودر ضمن اونجا میگفتن چند نفر چون حمله شون شدیده تو تیمارستان بستری بودن و هی اسمشون رو اعلام میکردن واز همه میخواستن اون شخص رو ارتباط بدن وبه من مدارکی دادن که عکس خودم روش هست و میگفتن شبها تو خلوت و تاریکی به عکست نگاه کن ببین که باهات حرف میزنه میخنده و تکون میخوره

منم با تلقین این حس رو داشتم ولی الان هر چه قدر تو  تاریکی و تنهایی نگاه میکنم واسه نادانی خودم گریه میکنم.