تعریف، اساس و برخی ویژگی های فرقه ها
تعریف فرقه[1]
«فرقه» در لغت، گروه یا سازمانی ست که اعضای آن، مانند افراد هر انجمن و حزبی، هدف ویژه ای را دنبال می‌کنند و این اهداف ممکن است در طول زمان تغییر یابند. فرقه ها به علت عملکردهای خاص درونی و روابط و مناسبات ویژه خود از سایر گروه‌ها و سازمانها شناخته می‌شوند و تشخیص تفاوتهای سازمان یا حزب معمولی با یک «فرقه» همیشه کار سادهای نیست. بعضی اوقات، افراد به عملکرد فرقه ها و نوع روابط آنها توجه نداشته، به اشتباه فرقه ها را ارگان‌هایی انباشته از مشتی دیوانه انگاشته، یا اساساً بین فرقه با گروه‌های دیگر تفاوتی قائل نمی‌شوند. آن چه فعالیت فرقه های مختلف را بهتر بیان می‌کند، ارائه ی تصویری پویا از روندی در جریان درون هر فرقه و مناسباتیست که فرقه به خاطر آنها شکل گرفته است. روابط فرقهای روابطیست که در آن یک فرد، در نقش رهبر فرقه آگاهانه افراد دیگر را با استفاده از روشهای خاصی وادار می‌کند تا به طور کامل (یا نسبتاً کامل) دربارهی تصمیمات مهم زندگیشان به او وابسته باشند و به این پیروان عقیدتی اینگونه القا می نماید که فقط خودش استعداد، نبوغ یا دانش ویژهای دارد و دیگران باید فرمانبر امر و در اختیار او باشند؛ به بیان دیگر، تسلیم او و شاهد مراتب عملکرد به اصطلاح عرفانی او باشند.
اساس فرقه
- سرمنشأ گروه یا رهبر؛
- ساختار تشکیلاتی یا روابط بین رهبر یا رهبران (و پیروان)؛
- برنامه های هماهنگ شده برای مجابسازی ذهنی افراد (که بازسازی فکری یا به صورت عامتر، شست و شوی مغزی خوانده می شوند).
برخی از ویژگیهای فرقه ها
در بسیاری از موارد، یک فرد که بنیانگذار فرقه هم می‌باشد، در رأس ساختار تشکیلاتی قرار می گیرد که تصمیم‌گیری نیز در اختیار وی است. رهبران فرقه ها اغلب از مردان انتصابی و تحمیلگر هستند و تکریم و ستایش را با عشق، ایثار و وفاداری افراد نسبت به شخص خود هماهنگ می سازند. آنها در ساختار تشکیلاتی خودکامه هستند و رهبر فرقه، در جایگاه شخص دارای مقام عالی و در مواردی مقدس و اغلب دست نیافتنی شناخته می‌شود.
مجاب سازی، یعنی روشهای متعدد بازسازی فکری، برای وادارکردن افراد به پیوستن، ماندن و اطاعت کردن از رهبر فرقه؛ از دستورهای رهبر فرقه باید اطاعت شود و انجام ندادن آنها با واکنش‌های منفی روبرو می‌شود. همچنین به بریدگان از فرقه توهین شده، حتی آنها شکنجه می شوند و در مواردی حذف فیزیکی نیز صورت می‌گیرد.
فرقه‌ها به خودکامگی، تمام خواهی، کنترل رفتار اعضاء و همچنین خودکامگی اعتقادی، بروز علنی تعصبات و افراطیگری در جهانبینی تمایل دارند.[2]
پی نوشت:
[1]. مطالب مهم این بخش از کتاب «فرقه ها در میان ما»، نوشته تالرسینگر برگرفته شده است.
[2]. برگرفته شده از کتاب حلقه اسارت.
سلام خسته نباشید.
دقیقا همین طور هست. برای ما طاهری را خیلی بزرگ کرده بودن و گاهی او را “رسول” و گاهی “هادی آخرالزمان” و یا حتی “امام زمان” جا می زدن. االبته در جلساتی که مسترها داشتند این موضوعات مطرح می شد و مسترها مامور می شوند خیلی با احتیاط و یواش یواش به شاگردان خود القا کرده اتتقال دهند.
لازمه تسلیم خدا شدن، عمل به دستورات اوست و روشن است که انسان باید به آخرین دستور خدا عمل کند و آخرین دستور خدا همان چیزی است که آخرین رسول او آورده است. (استاد شهید مطهری/ کتاب عدل الهی/ موضوع: دینی جز اسلام پذیرفته نیست)
آزادی بیان به این معنی نیست که آنچه می پسندیم به کلام خدای حکیم، تحمیل کنیم. تفسیر به رای غیر قابل قبول است. فرقه ضاله حلقه ،تفسیر به رای بعضی آیات و مفاهیم قرآنی پرداخت و عده ای را از صراط مستقیم خارج کرد و این امر محکوم است.